سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۹

ای خواجه دوای درد ما کی باشد؟

وین وعده و انتظار تا کی باشد؟

گویند که آخرین دوا کی باشد

راضی شدم آخر آن دوا کی باشد؟