سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۷

در وصف لبت نطق زبان بسته بود

پیش دهنت پسته زبان بسته بود

ابروی تو آن سیاه پیشانی دار

پیوسته به قصد سر، میان بسته بود