سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲

گر زانکه بدین شاهدی و شیرینی

در خود نگری، بروز من بنشینی

منگر به جمال خویشتن، ور نگری

در آینه، هر چه بینی از خود بینی