سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱

دیدیم که این دایره بی سر و بن

انگیخت بسی جور نو از دور کهن

گر بالش چرخ زیر دست تو شود

زنهار به هیچ رو بر او تکیه مکن