ای وجودت سبب راحت و آسایش خلق
به وجودت ابدا زحمت و رنجی مرساد
از ره راستی اندر چمن دین سروی
خاطرت باد چو سرو از همه بندی آزاد
گرچه از هستی ما عارضهات گرد انگیخت
نور چشم هنری هیچ غبارت مرصاد