فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۸

حیران خودم که از کجا می‌آیم

از بهر چه آمدم چرا می‌آیم

خواهم بکجا رفت چه از مردودی

نی دوزخ و نی بهشت را می‌شایم