فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸

با رب تو مرا بخواهش من مگذار

جان را بهوای طاعت تن مگذار

جان صاف کش میکده تقدیس است

معتاد صفا بدردی من مگذار