عطار » مختارنامه » باب پنجاهم: در ختم كتاب » شمارهٔ ۲۸

در وقت بیان،‌عقل سخن سنج مراست

در وقت معانی دو جهان گنج مراست

با این همه یک ذرّه نیم فارغ از آنک

گر من منم و اگر نیم رنج مراست