عطار » مختارنامه » باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد » شمارهٔ ۱۳

بر خویش بسی چو شمع بگریسته‌ام

تا بی‌تو چرا به خویش نگریسته‌ام

بی‌سوز تو چون شمع فرو مردم من

چون شمع مگر ز سوز می‌زیسته‌ام