عطار » مختارنامه » باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد » شمارهٔ ۳۷

تاگل ز گریبان چمن سر بر کرد

بلبل هر دم مشغلهٔ دیگر کرد

چون خندهٔ گل ز غنچه بس زیبا بود

در تاخت صبا و دهنش پر زر کرد