عطار » مختارنامه » باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات » شمارهٔ ۲۰

از تفِّ دلم می به صباح ای ساقی

جوشیده چو گشت شد مباح ای ساقی

مستی و مُقامری بسی بهتر از آنک

بر روی و ریا کنی صلاح ای ساقی