عطار » مختارنامه » باب چهل و یكم: در صفت بیچارگی عاشق » شمارهٔ ۶

هم بر جانم این همه غم میدانی

هم کشته تنم به صد ستم میدانی

هر وقت بپرسی که چه افتاد ترا

بیچاره و بی کسم تو هم میدانی