عطار » مختارنامه » باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق » شمارهٔ ۷۱

چون مشکِ خط تو سایه‌ور می‌افتد

خورشید به زیرِ سایه درمی‌افتد

زیبنده‌ترست موی و بالا باری

کان موی به بالای تو برمی‌افتد