عطار » مختارنامه » باب سی و سوم: در شكر نمودن از معشوق » شمارهٔ ۵

ای خوش دلی هر دو جهانم غم تو

بیزحمت تن مونس جانم غم تو

آن چیز که آشکار مینتوان گفت

تعلیم کنی راز نهانم غم تو