عطار » مختارنامه » باب سی و یكم: در آنكه وصل معشوق به كس نرسد » شمارهٔ ۱۲

چون کس نرسد به وصل دلخواه ای دل!

تو هم نرسی چند کنی آه ای دل!

می‌پندار‌ی که ره توان برد بدو

هرگز نتوان برد بدو راه ای دل!