عطار » مختارنامه » باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق » شمارهٔ ۵۶

ای بس که به هر تکی دویدم بی تو

وی بس که زهر سویی پریدم بی تو

چون روز قیامتم شبی میباید

تا با تو بگویم آنچه دیدم بی تو