عطار » مختارنامه » باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق » شمارهٔ ۵۴

تا بتوانم ازان جمال اندیشم

وز راحت و روح آن وصال اندیشم

با آنکه وصال تو محال است مرا

دایم من خسته این محال اندیشم