عطار » مختارنامه » باب بیست و هشتم: در امیدواری نمودن » شمارهٔ ۱۳

روزی که ز خود شوی توناچیز آخر

توحید رهاندت ز تمییز آخر

بسیار کشیدیم و دگر در پیشست

آری،‌جانا! بگذرد این نیز آخر