عطار » مختارنامه » باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن » شمارهٔ ۴۵

ای گم شده از جای به صد جای پدید

پیش تو نه جان نه عقل خود رای پدید

روزی صد ره ز پای رفتم تا سر

لیکن تو نه در سری نه در پای پدید