عطار » مختارنامه » باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن » شمارهٔ ۴۳

گر شادی تو معتبرم می‌آید

در جنب غمت مختصرم می‌آید

هرچند وصال درخورم می‌آید

اندوه فراق خوش‌ترم می‌آید