عطار » مختارنامه » باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن » شمارهٔ ۳۷

هر چند که اهل راز میباید گشت

هم با قدم نیاز میباید گشت

تا چند روی، چو راه را پایان نیست

چون میدانی که باز میباید گشت