عطار » مختارنامه » باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن » شمارهٔ ۲۳

که گفت ترا که راه اندوهش گیر

یا شیوهٔ عاشقان انبوهش گیر

آنجا که درو هزار عالم هیچ است

یک ذره کجا رسد تو صد کوهش گیر