عطار » مختارنامه » باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن » شمارهٔ ۸

تا خرقهٔ سروری ز سر بفکندیم

خود را ز نظر چو خاک در بفکندیم

هر چند زلاف،‌تیغ بر میغ زدیم

امروز ز عجز خود، سپر بفکندیم