عطار » مختارنامه » باب بیست و ششم: در صفت گریستن » شمارهٔ ۱۰

چون دریائی کنار من از جا خاست

کز چشمهٔ چشم لؤلؤ لالا خاست

گویند بسی چشمه ز دریا خیزد

چونست که از چشمه مرا دریا خاست