عطار » مختارنامه » باب بیست و ششم: در صفت گریستن » شمارهٔ ۸

گر جان گویم جای خرابش بنماند

ور دل گویم رای صوابش بنماند

وز دیدهٔ سیل بار خود چتوان گفت

کز بس که گریست هیچ آبش بنماند