عطار » مختارنامه » باب بیست و ششم: در صفت گریستن » شمارهٔ ۷

گر دل بشناختی که من کیستمی

سبحان اللّه چگونه خوش زیستمی

ای کاش که گر تشنگی دل ننشست

چشمی بودی که سیر بگریستمی