عطار » مختارنامه » باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان » شمارهٔ ۶

ماهی که چو مهر عالم آرای افتاد

تا هر کس را به مهر او رای افتاد

دی میشد و میکشید موی اندر پای

و امروز چو موی گشت و از پای افتاد