عطار » مختارنامه » باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان » شمارهٔ ۲

ماهی که چو برق کم بقا آمده بود

چون رفت چنین زود چرا آمده بود

هر کس گوید کجا شد آن دُرِّ یتیم

من میگویم خود ز کجاآمده بود