عطار » مختارنامه » باب بیست و یكم: در كار با حق گذاشتن و همه از او دیدن » شمارهٔ ۲۱

هر دل که زحکم رفته فرسوده شود

افسوس که فرسودهٔ بیهوده شود

زیرا که هر آنچه بودنی خواهد بود

گر جهد کنی ور نکنی بوده شود