عطار » مختارنامه » باب بیست و یكم: در كار با حق گذاشتن و همه از او دیدن » شمارهٔ ۱۶

ای دوست ز اندوه دل ریش چه سود

پیش از من و تو چو رفت از پیش چه سود

صد سال و هزار سال اگر سارَخْکی

بر سندانی همی زند خویش چه سود