عطار » مختارنامه » باب نوزدهم: در ترك تفرقه گفتن و جمعیت جستن » شمارهٔ ۱۷

شایستهٔ آن کمال مینتوان شد

مستطمع هر محال مینتوان شد

گر هر دو جهان کرامت ما گیرد

گو گیر که در جوال مینتوان شد