عطار » مختارنامه » باب شانزدهم: در عزلت و اندوه و درد وصبر گزیدن » شمارهٔ ۱۹

تا کی باشی چو آسمان در تک و تاز‌؟

در زیر قدم شو چو زمین پستِ نیاز

گر صبر کنی‌، صبر کند کار تو راست

ور نه پس و پیش می‌دو و کژ می‌باز