عطار » مختارنامه » باب دوازدهم: در شكایت از نفس خود » شمارهٔ ۳۱

یک عاشق پاک و یک دل زنده کجاست

یک سوخته بی فکر پراکنده کجاست

چون بندهٔ اندیشهٔ خویشاند همه

پس در دو جهان خدای را بنده کجاست