عطار » مختارنامه » باب هشتم: در تحریض نمودن به فنا و گم بودن در بقا » شمارهٔ ۴۸

گر ما همگی خویش چون ذرّه کنیم

خود را به وجود ذرّهای غرّه کنیم

ای قافله سالارِ عدم طبل بزن

تا بادیهٔ وجود را عَبْره کنیم