عطار » مختارنامه » باب هفتم: در بیان آنكه آنچه نه قدم است همه محو عدم است » شمارهٔ ۳۵

در عشق مرا چون عدم محض فزود

از هستی خویشم عدم محض ربود

چون جان و دلم در عدم محض غنود

کونین مرا چون عدم محض نمود