عطار » مختارنامه » باب هفتم: در بیان آنكه آنچه نه قدم است همه محو عدم است » شمارهٔ ۳۰

درها به فنا گشادهاند، اینت عجب!

بر هیچ قرار دادهاند، اینت عجب!

پنداشت که مانهایم و پندار وجود

در دیدهٔ ما نهادهاند، اینت عجب!