عطار » مختارنامه » باب هفتم: در بیان آنكه آنچه نه قدم است همه محو عدم است » شمارهٔ ۲۸

با درویشان، «کن و مکن» نتوان گفت

جز از عدمِ بی سر و بن نتوان گفت

گر در فقری، زخود فنا گرد وبدانک

در فقر ز ما و من سخن نتوان گفت