عطار » مختارنامه » باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید » شمارهٔ ۶۴

آن دم که چو بحر کل شود ذات مرا

روزن گردد جملهٔ ذرات مرا

زان میسوزم، چو شمع، تا در ره عشق

یک وقت شود جملهٔ اوقات مرا