عطار » مختارنامه » باب پنجم: در بیان توحید به زبان تفرید » شمارهٔ ۶

از عالمِ بیچون به سکون باید شد

خود را سوی خویش رهنمون باید شد

یک ذرّه اگر باشد و ما آن دانیم

یک لحظه ز خود بدان برون باید شد