عطار » مختارنامه » باب پنجم: در بیان توحید به زبان تفرید » شمارهٔ ۵

با خویش همیشه عشقِ خود میبازیم

وز خویشتن و جمالِ خود مینازیم

از خویش چو هیچ کس دگر نیست پدید

یک لحظه به هیچ کس نمیپردازیم