عطار » مختارنامه » باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه » شمارهٔ ۱۶

نه عقل به کُنْهِ لایزال تو رسد

نه فکر به غایت جمال تو رسد

در کُنْهِ کمالت نرسد هیچ کسی

کوغیر تو کس تا به کمال تو رسد