صائب تبریزی » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۱۰۶۷
از حریم قرب، چون سنگم به دور انداخته است
چون فلاخن هر که را بر گرد سر گردیدهام