صائب تبریزی » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۳۷۶
نیست پروای عدم، دِلزَدهی هستی را
از قفس، مرغ به هرجا که رَوَد، بُستان است