صائب تبریزی » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۳۳۸
رَفتن از عالَمِ پُرشور، بِه از آمدن است
غنچه، دلتَنگ به باغ آمد و؛ خندان، برخاست!