صائب تبریزی » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۲۸۲
گفتیم: وقتِ پیری، در گوشهای نشینیم
شُد تازیانهی حِرص، قَدِّ خمیدهی ما