صائب تبریزی » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۲۴۲
شکایتنامهی ما، سنگ را، دَر گریه میآرَد
مُهَیّای گِرِستَن شو؛ دِگَر، مکتوبِ ما بُگشا