صائب تبریزی » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۲۲۸
آسمانها، دَر شکستِ من، کَمرها بستهاند
چون نگه دارم من از نُه آسیا، یک دانه را؟