صائب تبریزی » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۲۰۲
زُ اْفتادگی، به مَسنَدِ عزّت رسیده است
یوسف، کُنَد چگونه فراموش، چاه را؟