صائب تبریزی » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۱۲۵
بَرنمیآیم به رنگی، هر زمان، چون نوبهار
سَروِ آزادم، که دایم، یک قَبا باشد مَرا