برون ز گوشهٔ بهشت برین، سقر باشد
فزون ز توشهٔ شکر معده، بار خر باشد
هر آن که توشهٔ روزی و گوشهای دارد
به راستی مُلک مَلک بحر و بر باشد
زیادت از سرت ار یک کُلَه به دست آری
به خاکِ پای قناعت که درد سر باشد